parmaklarımın arasında bir sigara
gözlerim mavinin bittiği yerde çakılı

şişe boş nikotine vurmuş bir akşam
gözlerimi yakan iyot kokan deniz bahanem

bir ömür tükettiğim bu kasabada
dudaklarından düşecek iki kelime uğruna

bu bitip tükendiğim yer...

ardımda köhne kasaba
kör deniz fenerine yaslı omuzum

dalmışım uzaklara
dumanında sen çiğerlerime çektiğim

çatlamış dudaklarımda
batasıca virdim olmuş adın


sadece sen
sensiz gecen her ana inat yine sen ...

yılların
yorgunluğu omuzlarıma abanmış
sersefil olmuş umudum nasır bağlamış ellerim...

kangren olmuş sen yaramın sağır sızısı yüreğimde

her vapur kampanasında
göksuyu bindirip seni götüren geminin güvertesine
yakamozları doldurup ceplerime serebilseydim ayaklarına

keşke...

o sağnak sonrası ıslanmışlığım
sevdanla yanmışlığım gidişinle yıkılmışlığım
kardan önce düştü aklar saçlarıma karakışımsın sen...

Hasan ODABAŞI