6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1199
Okunma
De bana, ben kara taşa sarılıp da nasıl ağlamayım...
Elimdeki
Bir demet kır çiçeğini,
-Lodos muydu,
Karayel mi
Bilemedim-
Aldı götürdü,
Sımsıkı tuttuğum elimden.
Sadece bir ince sızı
Ve
Kokusuyla
Bir kuru dalı kaldı
Kır çiçeklerinden ellerimde.
Şimdi
Oturur da
Şu kara taşa,
Büküp boynumu
Bakarım semaya;
Dilime dolanan
Bir uzakların türküsünü söyler,
Dalar giderim:
“Neyleyim köşkü,
Neyleyim sarayı;
İçinde salınan
Yar olmayınca.”
12.11.2007
SERAP ÖZALTUN
Cevap Yaz