GÖNLÜMÜ VERDİĞİM KANIN

Her rüzgar esişte yankılanacak adın
Sensin sen gönlümü verdiğim kadın

Seninle karşılaştığımda
Işıl ışıldı gözlerim parıl parıldı
Gökyüzünde yıldızlar sönük kalırdı
Akan yaşlarım mayalanırdı hüzünle
Ayrılığı anımsadığımda
Sevgin ile oyalanırdım
Sevdiğine inanırdım

Ben bu canı bir anama birde sana adadım
Sensin sen dünyada tek gönül verdiğim kanın

Elveda dediğinde gururuma yenildim
Sensizliği taşımak ağır geldi gönlüme
Gitme kal diyerek önüne gerilmedim
Şimdi pişmanlıklar yaşıyorum
keşkeler teselli etmiyor beni
Zamanım yok acabalı düşüncelere
Ne ettiyse etti bize gurur ve inat
Sabun misali kaydı gitti elimden
Yakaladığım o güzel fırsat

Beklemekten yoruldum çağırsam gelir misin
Seni ne çok sevdiğimi haykırsam dinler misin

Hasretini sere serpe saçar iken dağlarda
Sensizliğin çığlığı yankıdır kulaklarda
Özlemin nem hasretin yağmurdur ovalarda
Her damla bir başka dokunur duygularıma
Göz yaşım süzülürken yanaklarımda

İsmin hecelerce dolup boşalır dudaklarımda
Kümeleşen yağmur bulutları gibidir hüzünlerim
Bırak beni,varsın aksın göz yaşlarım
Bir mendil gönder arada bir sileyim
Hatıranı koklayım sevdiğini bileyim

Nefesimdi saçlarına değen sıcaklık
Rüzgara karışarak dokunacaktır artık

Duru ve tertemiz di sana koşan duygular
Şelaleler gibi yükseklerden indim ayaklarına
Bağlandı deli yüreğim saçlarının teline
Vurgun yemiş gibiyim muhtacım sana ,sevdana
Duygu dağlarımın rüzgarıdır saçlarını okşayan
Estikçe esecektir Özgür ve hür
Esecek ve okşayacak saçlarını küfür, küfür

Her rüzgar esişte yankılanacak adın
Sensin sen gönlümü verdiğim kadın