Aşkım..ilk defa şu an içimden geldi
Sana bu güzel sıcacık kelimeyi söylemek,
Neden acaba diye sordum kendime..
Yıllardır ruhum, kalbim bomboş
Kapatmıştım aşka sevgiye,
Oysa.. o kadar çok ihtiyacım var ki
Sımsıcak bir yüreğe yaslanmak.
Yoruldum bir başıma ayakta kalabilmekten,
Yoruldum dimdik durmaktan..
Kuvvetli, güçlü kadın olmaktan da çok yoruldum
Her ne kadar hiç belli etmesem de.
Hem anne hem baba olmaktan,
Hem kadın hem erkek olmaktan usandım.
Büyük kadın, her şeyi başarır olmaktan da
Ahh..yorgun düştüm..
Ama.. hiç belli etmemekten de yoruldum.
Neden herkes her şeyi benden bekler..
Neden hep verici olmam gerekir..
Neden hep ben hoş görmeliyim..
Anlaşılamamak, anlamak istenilmemekten de
Çokk...bıktım usandım.
Aşkım.. sen de sıcaklık gördüm, içtenlik gördüm,
Ahh.. şu bağrımı bir açsam neler fışkırır sel gibi,
Ben de sana açtım saklı kalmışlarımı.
Beni..hatamla, günahımla, sevabımla
Hoş görebilecek..sevebilecek...
Bir allahın kuluna ne çok ihtiyacım var
Oysa ki.
Benim aşkım da ana sevgisi vardır, çocuk sevgisi vardır,
Benim ruhumda sevginin en güzeli vardır...
Sevgimle sarhoş eder bulutların üzerinde yaşatabilirim..
Yıldızlar kadar ışıklar saçarım tüm gücümle..
Her halimle mutluyum her halimle şükürlerdeyim,
Ellerimi açıyorum her gün..
Bu gücü, ruhumdaki güzellikleri, kalbimdeki sevgileri
Benden sakın alma diyor allahıma yalvarıyorum.


NURGÜL SOYDAN