24
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1750
Okunma
-Zülfikâr Kaleli’ye; SEVGİNİN UMMANI ÇAĞLAYAN BENİM isimli onsekiz yıl sonra yazılmış şiiri yadırgamış dostlara bu şiiri sunuyorum.
Şu dünyanın türlü türlü hâli var
Ne bilsin ki el’ler neye yandığım!
Her Bülbül’ün bağrın delen Gül’ü var,
Pervâneyse bilir, neye döndüğüm!
Onsekiz yıl nedir? Ne bilsin el’ler!
Kınamaya durur, bilmeden diller!
Acep müsait mi, hür müydü hâller?
Başka var mı, her ânımda andığım?
Dursun Elmas çıktı bilen aslını
Hiddetî’den aldım gönül faslını
Kefenleyip, aldırdılar gaslımı;
Bir de baktım, ağaç sal’mış bindiğim!
Dost, dostunu unutur mu yıllarca?
Unutsa hiç, dil açar mı Güllerce?
Bizde vefâ lâfta değil, hâllerce!
Merhemimdi, yaralara bandığım!
Bunun asıl hikâyesi; ’VAY! ’ olur,
Her gönül ki, onu almaz; ’ZAY’ olur!
Yusuf, kuyu, zindân desem; ’NEY? ’ olur!
Bildiniz mi şimdi, ne de yunduğum?
Ozan İlo şükür eyle dostun yâr
Gayrı sık sık zahirden de ara sor
Vefâ canda hiç sönmeyen kızıl kor
Budur, dostun sofrasına sunduğum! ...
28.02.2007/22.45
İlhami Erdoğan