------Sormayınız ne olur konuşur mu ağaçlar
------Onlar da bizim gibi dertleşmeye muhtaçlar.

Akasya ağacının kulak verdim sesine
Eşlik ettim sessizce titreyen nefesine

Şükrediyor rabbine duyulmazdı şikâyet
“Mutlu olurdum” dedi “insan olmasa şayet”

Ak bulutun altında ak duvaklı gelindim
Benim suçum neydi ki Hakkın emriyle indim

Dallarımı kestiler köklerimi yaktılar
Okşanmayı isterdim onlar çok uzaktılar

Sebep yalnız dikenim bedenimde silahım
Hediye verdi bana korunmaya Allah’ım.

Meyvelerim içindi mutlaka gerekliydi
Ben memnunum halimden bedenime ekliydi

Yılmadım yıkılmadım yağmurun pençesinden
Usanmadım rüzgârın çalan kemençesinden

Gün gelir uyanırım müjdeyim ilkbahara
Muhtaç olurum o an göklerdeki buhara

Yaza erişmek için bürünürüm çiçeğe
Nasibini sunarım arıya kelebeğe

Güneşin saçlarından yeşilleri emerim
Salınırım sevgiyle “Ya Rab çok şükür” derim

Şarkı söylerim her gün nihaventten güneşe
Doğaya dallarımla dağıtmak için neşe

Güzellik sunuyorum fark etmez mi insanlar
Belki bu günden sonra onlar da beni anlar.