Mutluluk dilerken Rab’den şevk ile
Her acıyı tattı yaşarken kadın
Yâr olmadı kader bir nebze bile
Hızla sona doğru koşarken kadın


Dili şen, şakraktı, her zaman şendi
Çalıştı ne bıktı ne de üşendi
Sevdiği bağına ayrık döşendi
Başına gelene şaşarken kadın


Adını almıştı goncadan, gülden
Onurlu yaşadı farklıydı elden
Haberi olmadı rujdan rimelden
Fakirlik bağrını deşerken kadın


Hasretti kendini bitmez şükürle
Çekilip kuytuya dilde zikirle
Rabbine sığındı güzel fikirle
Huzur buldu dertler aşarken kadın


Esriten duyguya esir olmuştu
Bu öksüz hayatı baştan bulmuştu
Lakin şekva etmez, aşkla dolmuştu
Yüreği, acıyla coşarken kadın


Bazen kızar, ağlar; kalkar ayağa
Aldırmaz görünür zulme dayağa
Kurtuluşu var mı girse koyağa
Ağustosta bile üşürken kadın


İstediği yalnız şefkatli bir kol
Koruyan,kollayan, merhameti bol
Bıkmadan arardı hayırlı bir yol
Her zoru azmiyle aşarken kadın



NİLÜFER SARP_________AĞUSTOS.2012