ardından geldikçe yenileri
yiten bir şeyler var
kanatlanıp geceye
kaybolan bir şeyler
şimdi hatırlamadığım

aynı yolda
hiç kavuşamayan
kar taneleri gibi
birikip kaldırımlara
yürürüz
üstüste ve renksiz..
daralır caddelerde
biz kalırız nefessiz

geceler
benim için tüm renkleri emen
tarifsiz bir melektir
karanlık ve de sessiz
alır beni koynuna
açar kanatlarını...

ve gün doğarken
döner renkler geriye,
sınırlara kavuşup
aldanırız birden..

istiyorum ki
herkesin eşitlendiği
bir gecede kalsam
ve dönmesem hiç geriye
haykırsam!

hafife aldığımız bir şeyler var
hiç taşıyamadığımız
yükler
biz farkında olmadan

bir ispinoz haykırır
mucizeyi oysa
biz, arkamızı döneriz;
kibirli burunlarımız diktir
ve yürürüz hiç neşesiz

alışmak denen bir
salgın var binyıllardır
benim hiç alışamadığım
bu hayatta
kedersiz kaybolmak var...

ama olmuyor işte cancağızım
olmuyor,
öyle kolay değil..

17.08.2012