Üşüyorum…
Tıpkı yıllar önceki gibi üşüyorum
Barbi bebekli tüylü battaniyemin beni ısıtmadığı zamanlardaki gibi
Sanırım ilk defa sensizlikle o battaniyenin altında tanışmıştım
Kimse görmesin gözyaşlarımı diye
O battaniyenin altında gözyaşlarımı damlatmıştım
Kimse duymasın diye usulca iç çekmiştim
Üşümüştüm ama beni ısıt diyebileceğim kimsem yoktu
Barbi bebekli battaniyem dışında

Özlüyorum...
Tıpkı yıllar önceki gibi özlüyorum
Yıldızlarla arkadaşlık kurup seni onlardan dinlediğim zamanlardaki gibi
Sanırım ilk defa varlığını o zaman sana sarılarak hissetmek istemiştim
Kimseler yıldızlarla konuştuğumu duymasın diye
Sessizce yüreğimden seslenmiştim
Özlemiştim ama özlemimi gidereceğim sen yoktun
Yıldızların anlattıkları dışında
Senden bana kalan hiçbir şey yoktu

Bekliyorum...
Tıpkı yıllar önce ki gibi bekliyorum
Ayıcıklı çantamı alıp birazdan gelecek diye onunla konuştuğum zamanlardaki gibi
Sanırım ilk defa o zamanlar öğrenmiştim asla gelmeyeceğini
Ama kimseler gelmeyeceğini fark etmesin diye
Hastaymış gelemeyecek demiştim
İlk defa en büyük yalanı o zaman söylemiştim
Sen yoktun ve hiç gelmeyecektin

Ben ki küçücük bedenimle öğrendim sensizliği
Ben ki küçücük bedenimle öğrendim kendi kendime ısınmayı
Ben ki küçücük bedenimle öğrendim gözyaşlarımı saklamayı
Ben ki küçücük bedenimle öğrendim büyümeyi
Ben ki küçücük bedenimle öğrendim hayatla savaşmayı
Sen yoktun ve hiç olmayacaktın
Şimdi ne kadar üşüsem de özlesem de beklesem de
Biliyorum sen yoksun ve hiç olmayacaksın ANNEM
Ve ben şimdi büyük bedenimde o usulca ağlayan
Küçücük yüreği taşıyorum…