Küçücük dünyanda kendinle yaşarken,
Arkadaşlık hatrıyla alırlar seni hayatlarına,
Daha yüreğindeki isyan bitmeden,
Rahatlarsın diye kandırırlar bir hapa.
Önce hayata karşı hayallerini yıkarlar,
Sonra şırınganın ucu çiçekmiş gibi kandırırlar.
Her geçen gün gözlerinde ki ışık söndükçe,
Yüreğindeki umutların yerini umutsuzluk doldurur,
Zehirli ve zayıf bedenine değdikçe,
Küçücük dünyan bile artık sana zindan olur.
Önce hayata olan kurallarını yıkarlar,
Sonra şırınganın ucu çiçekmiş gibi kandırırlar.
Gözlerin dalar uzaklara da geçmişini özlersin,
Özlersinde geri dönmek isteyemezsin,
Çıkmaz sokakta çıkar yol ararsın da,
Bulduğun yollarda hep birşeyler kaybedersin.
Önce hayata olan yaşama sevincini yıkarlar,
Sonra şırınganın ucu çiçekmiş gibi kandırırlar.
El ele vererek destek olalım birbirimize,
Küçücük hapa kanıp bedenimizi doldurmayalım zehirle,
Nice pişmanlıkları sonradan söyleyeceğimize,
Bu yolda kaybolmadan sahip çıkalım gençliğimize.
Önce hayata sağlam adımlar atalım,
Sonra şırınganın ucundaki zehire kanmayalım.