30
Yorum
23
Beğeni
5,0
Puan
3321
Okunma
‘’bir zamanlar avuçlarımda
koklayıp öptüğüm küçücük ayaklar,
büyümüş de,
şimdi kendi yuvasına son sürat koşarlar’’
girdiğimde odana
düşmüş gibi olurdum savaş alanına
her bir eşyan bir tarafta
tam anlamıyla curcuna
başlardım söylenerek toplamaya…
akşam olup eve döndüğünde
aradığını bulamadığını
üstelik odanı daha çok karıştırdığımı iddia ederdin
şaşırır öğlece bakardım güzel suratına
sonrada başlardık kavgaya
nasıl bulur ki insan o keşmekeşte aradığını
bunca yıldan sonra
vallahi çözemedim hala
hiç aklım almadı
almıyor da
usanmadan yirmi sekiz yıldır
sen karıştırdın
ben topladım hiç yılmadan
arada kızar artık evlen git başımdan
biraz da el oğlu çeksin seni
‘’sana annen bir şey öğretmedi mi?’’
dediğinde
bana dediğin gibi
‘’ ben böyleyim’’
de
‘’annemin suçu yok ‘’
diye de ekle derdim
şimdi iki aydır ev sahibi oldun
hazırlanırken yuvan
uzaktan sessizce izledim
Allah’ım bu kız benim kızım mı?
o dağınık kız gitmiş
nasıl tertipli düzenli bir kız gelmiş
nasılda titizlenirmiş yuvasına
ay benim güzel yavrum
annene miydi bütün kastın?
söylediklerim hafızana yerleşmiş ya
meğer;
ne çok şey öğrenmişsin benden
öğle gördükçe inan çok umutluyum senden
artık içim rahat
biliyorum ki olacaksın
çok iyi bir ev hanımı…
bu gece uyku tutmadı gülüm
evden gideceğin gün yaklaştıkça
daralıyor nefesim
ortada bir şey yokken
evlen de git başımdan demek kolaymış
kazın ağayı öğle değilmiş be yavrum
dert ortağım,
akıl danıştığım,
fikrini önemsediğim,
can yoldaşım
ilk göz ağrım
evde yokluğuna nasıl alışırım…
sen bakma bana
bilirsin sulu gözlüğümdür
ana yüreğim içten içe ağlar
yüzyıllardır bu böyle sürmüş
her ana alışmış
bende alışırım zamanla
sahip çık yuvana
mutlu ol daima…
12.08.2012____________Seher_Yeli
Enfes sesiyle şiirime hayat veren canım esmerşekerime (Zisan Karamazi)ye çok teşekkür ederim. Kucak dolusu sevgilerimle...
5.0
100% (28)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz