’’ Ve sen hep böyle sus.. Konuşma hiç.. Bir şey söyleme sakın.. Ben ki ağzından çıkacak bir kaç cümleye bakan , ’’ Seni seviyorum ’’ deyişinle ağlayan.. Ben ki , en çok bekle demene kızan , döneceğini bilsem sorun değil inan.. Sen başkalarıyla uğraşırken ben sadece senle uğraştım.. Senleydim , sendeydim ama hep sensizdim... Her şeye rağmen içimdeki sana olan kırgınlıklarımı bir kenara bırakmıştım.. Bıraktım çünkü beni affet .. Sen değil , senin için ben özür diledim kendimden.. Kızdım önce , duvarları yumrukladım.. Gözlerini görünce dayanamadım.. Bakışların belki de senin en büyük yalancın.. Temmuz sıcağında yüreğime , kış mevsini yaşattın.. Ve artık sen , beni bulamayacaksın elinin tenime değdiği yerlerde.. Olmayacağım , gözlerinin baktığı yönlerde.. Yanında saatlerce durupta konuşmayacağım bir kelime..
Yanıma gel derdim , kaçardın..
Tut elimi derdim , yapamazdın..
’’Biz’’ olmak çok mu zor dedim ? - Hayır yapamam ben derdin..
Gözlerime bak derdim , başka yöne çevirirdin..
Konuş derdim , haykırırcasına susardın..
Seviyorum derdim , neden derdin ?
Yokluğuna alıştım önce sonra uzaklara gitmeyi .. Ellerinin sıcaklığını , gözlerini , beni , seni ve hiç olmayan bizi kalbimden söküp attım ..
Bu fotoğrafın karesine sığamayacağımız anladım.. Sevdim , sevdim ama yapamadım...

Yapamadım , Affet.. ’’


[ Özgür’ce Şiirler / Yapamadım , Affet ]