Efkar dolmuş bulutların gözlerine,
Gökyüzü gecenin karanlığına bürünmüş.

Uzandım diktim gözlerimi o karanlığa,
Sanki sen vardın o hengamenin içinde.

Yıldızlara,kara dumana ve karanlığa inat,
Her şeye rağmen sana seslendim delicesine.

Üzüntüsü göz bebeklerine dolmuş yağmura sordum,
O vefasız yar nerede diye?

Gök gürlerdi, şimşekler çaktı yüzüme,
Sanki günahkarmışım gibi kızdılar bana.

Madem yarin vefasız,
Bırak asil ol, kendin ol dediler,
Ne yapacaksın sana hayrı olmayan birini diye.

Sonra doğruldum ve dayanamadım bağırdım;
Sen dedim yağmura;
Nem olmadan bulutların yükselebilir mi göğe?
Yada sen, gök, bulut olmadan gürleyebilir misin?
Yahut şimşek sen;
Gök gürlemeden, sen öldürücü olabilir misin?

En son ağır ağır mırıldandım;
İşte o vefasız olmadan ne nefes alabilirim,
Ne gülebilirim,
Ne de yaşayabilirim..

__SythN__