ÇAVHIŞİN

Adın kaldı gecemin karanlığına.
Yorgun düştü kalbin yokluğuna.
Biliyorum şimdi ne desem her şey değersiz.
Yalan olur haykırmalarım.

Deme bana bir şey bu koca çaresizliğe.
Üzerler bizi kırarlar affetmezler.
Mecbur bıraktılar yarım kalmış,
Uzun cevapsız sorularımıza.

Yanıtsız bırak yaşadıklarımızı zamana.
Yanıtları çok ağır gelirdi.
Ceylan gözlüm kavrulmamış mıydık hikayemizde.
Ben sende uyurken, Sen hıçkırıklara boğulmamış mıydın?

Dayanacak gücüm kalmadı.
Uykusuz ağır gecelerime.
O sonu bitmez tükenmez sokaklar.
Mesken olmamışmıydı beraberliklerimize.

Ölüyordum, eriyordum gözlerine baktığımda.
Mecalim kalmadı, sensiz kaldım inan ki içim kanıyor.

Şimdi anımsayabiliyor musun;
Gözlerinin yeşiline bakamamamın nedenini.
Geceler karanlık kabus yalnız bırakmıyor.
İçimde kaldı sevgin, neydi ki günahımız.

Oysa bir umuttu hep
Oysa ki her şeyimden geçmiştim.
Ve şimdi her şey için geç değil demeye,
Belki de çok geç artık.

Beni anlaman için önce beni anlaman gerek.
BİR TEK SEN ANLA…