Yıllar öncesi
Bir çöreğin üzerinde çubuklu horoz şekerleri
Beklerdi evde çocuklar...
Babalar, dedelerdi getirenler
Oruç için söz alınırdı çocuklardan...
Çocuklar baygın baygın
Çoğu öğleye kadar
Aç kalır susuz kalırlar
Kendilerince tutarlardı orucunu...
Güzel bir alışkanlıktı bu..
Yıllar sonra gerçekten oruç tutmanın
Aç kalarak susuz kalarak dayanmanın
Başlangıcıydı bu...

Açlığın ve susuzluğun
Belki de Allah’a karşı yüce duygunun
Saygının ve şükretmenin
Ne güzel varlığıydı bu...
Yoksa da horoz şekerleri ve çörekler
Çocuklar yine bir şeyler bekler...
Onları hiçbirimiz kıramayız !

Aslında başka bir dünya
İçimizi burkuyor...
Söylemeye dilim varmıyor ya,
Belki de bazı çocuklar
Akşamları ekmek bekliyorsa...
Yüce Rabbim, yardım eder inşaallah !
Bu yüzden, ne horoz şekeri ne de çörek
Hayal bile edemiyorum...
Belki de , aslında oruç bile
Varlığın yoklukla kıyası gibi...
Büyük halife Ömer’in ince ruhuyla
Gerçekten aç kalanlar
Üzüyor insanlığı !

Paylaşmalıyız varlığımızı,
Çam sakızı çoban armağanı olsa da
Paylaşmalıyız yokluğumuzu...
Gidenler ne götürmüş buradan,
Kanuni Sultan Süleyman bile
Elini uzatıp avuçlarını açmış
"Görsünler hiçbir şey götürmüyorum..."
Diye...