YEŞİLİN KOKUSU

İnsanın nefesini kesiyordu yeşillik kokusu,
Gecenin soğuğunda
......soluk alıp verişimden başka ses duyulmuyordu,
Karanlık bir duvardı önümü kapatan ağaçlar,
Kalbimin kıyısından esen bir rüzgar gibi.

Sapsarı bir kelebek
Gözlerimin önünden ipeksi kanatlarını çırparak gidiyordu
Yaprakların hışırtısı gecenin karanlığını ürpertiyordu,
Ormanın gölgesinden kurtulmak istiyordum bir an evvel,
Ve korkuyordum duyduğum ayak seslerimden.
Bir anda güneş doğdu gözlerimin içinde,
Işıkları beni sarmalıyor,içimi ısıtıyor,
Kalbim küt küt atıyordu
Sanki bir saatin yelkovan sesi gibi.

Diken diken olmuştu tüylerim,
O gece karanlığın içine uzanarak,senin sesini dinledim.
Bir umut ışığı bekliyordum,
Bir umut için sanki yanıp tutuşuyordum.
Sen miydin beklediğim ?
Sen miydin karanlığın içinden ortaya çıkmasını istediğim ?
Ben de bilemiyordum.
Yoksa yanılıyor muydu yalnız yüreğim ?
Yoksa arzularım mıydı beni kamçılayan ?
Zorlanıyordum kendimi anlamakta...

Gözlerimin önünden çekilmiyordu karanlık,
Siyah bir örtü gibi her şeyi kaplıyordu,
Sen de uçup gidiyordun hayallerdeki gibi,
Ardından yeşil denizin sularında gönlüm kayboluyordu.
Bir akşam üstü günbatımında,
Yok oluyordum ardından...

2010..OSMAN ÖZTÜRK
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABINDAN