Bugün bir Afet’e nazar eyledim;
Gönlümü gönlüne pazar eyledim;


Yılların yorgunluğu okunurken yüzünden
Sağlam, vakur duruşun, kendine en has yanın.
Hasretin damlaları dökülürken gözünden
Gönlümüze taht kurdu; Ece’si Amasya’nın.


Sohbeti sevgi dolu, bakışı biraz durgun
Görenler, işitenler dost yüreğine vurgun
Vefasız alemlere olsan da biraz dargın
Dost diye sayıklayıp, geçiyor her bir anın.


Huşuyla konuşurken, şiir gibi her hecen
Gündüzlerin güneşli, aydınlık olsun gecen
Kederle yüklüyse de, cümleleri sevecen
Mevlâdan tek dileğim; çile çekmesin canın.


Hayatla savaşında dik durmak oldu gayen
Yüzlerce cilt doldurur, buruk hayat hikayen
Mutluluğun olduğu taraftan düşsün payen
Rüyaların hayırlı, sevinçle doğsun ’tan’ın.


İşini sıkı tutup, ödün vermez safından
Çok şey öğrendi herkes, şiirin sarafından
Bil ki; seni tanıyan yürekler tarafından
Osmanlı kadın diye; anılacaktır ’san’ın.


Bir kaç söz karaladım, öze dokunsun diye;
Sitemler sıraladım, güze dokunsun diye;
Cahil başım o anaç, dize dokunsun diye;
Etrafında dolaştım, şiir denen vatanın.


Acep nasıl görüntüm? Afet’in nazarında
Bil ki; çok değerlisin, gönlümün pazarında
Çiçek açacaksın, bu; garibin mezarında
Sula solmasın rengi, "sen"li açan fuşyanın.


6 ağustos 2012
trabzon