AŞK SARMALIYDI, PENCERESİNDEN YOKSUN GIPTALANMIŞ SEVDALARI...





Gülüşlerinde ağlayışlarım niyetsiz.
Gözlerinden öpmek istedim vuslatı,kederi.
Kırık bir nota incitir oldu sol tarafımı,
İnan niyetsizim kesirsizim özsuyundan alı konmuş kuru bir gülüm.



Anadan doğma mahsuller attım,aşk cenderesine.
Şurasında kaskatı kesilir,o zaman ben giderim.ağlarım.
İki kirpiğinin arasına ömür bağlayansın.
Ilık bir esinti vurdu tenime öksüz kalmışım.



Şiirin dili çözülmek üzere.
Yoksun...
Fikratında lüzumsuz haykırışlar var.
Dil zâr ve ihtiyar.



Fersah fersah,başlangıçlarıydık unutmak adına olan herşeyin.
Küskün iki melek kadeh kaldırmaya başladı .
Ayrılığın eylülündeyiz.
Hicrana hediye ediyoruz.Bir fasıl bağışlıyoruz.



Dudaklar ezelden hür olmaya başlamalıydı.
Bitkin senelerde yorgun kelimeler uyanmalıydı.
Aşka emeklemeliydi yüreklerimiz.
Gitmek olmamalıydı zil zurna olmuş dilimizde.
Aşk sarmalıydı...




VEYSEL DURMAZ.