19
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1272
Okunma
Kömür karası bir sonbahar sabahı
Öldüğünü düşen yapraklar söyledi bize.
Kara haber bir kurşun gibi işledi,
Bir ok saplandı, perişan kalplerimize.
Bir ateş düştü yükseklerden kor,
Öyle büyüktü ki, yaktı yüreklerimizi.
Göğsümüz kabarırken içimiz yandı,
Atam memleketimi mahzun bıraktı.
Çepeçevre yas bağlamıştı gökyüzü
Karalar bağlamıştı Türkiye’min örtüsü.
Belli ki, deli divane olmuştu
Yedi bölge, dört deniz…
Bütün renkler hüzünle bakıyordu,
Dalından düşen; Ender yaprağa.
İri taneler düşüyordu toprağa,
Şavkını yitiren gözlerimizden.
Bir sancı tuttu kötü kaderimizi
Gün, koskoca bir ölüm doğurdu.
Yemyeşil umutlarına, memleketimin
Hain yalnızlıklar doldurdu…
Bulutlar ortak olmuştu acımıza,
İnce, ince sessizce ağlıyordu.
Bu gökyüzü, bu yer taşıyla, toprağıyla,
On Kasımda, çok erken diye isyan ediyordu
Cevap Yaz