1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1120
Okunma
yalın ayak düşler hasta eder insanı
düş’tün mü düş’ünceler ormanına
acılarla harmanlar kabuslarını
korku ağaçları dikerler huzur’una
o ağaçların dalları sarar dört bir yanını
yalın ayak çıkarsan düş’ler sokağına
ölülerin can kırıkları parçalar ayaklarını
kan ter içinde kalır umutların
sevginin adını bile fısıldayamazsın
yalnızlığa yalnız başına alışırsın
ecelin zalim sesi aşındırır kulaklarını
tam alıştım derken onsuzluğa
yüreğinden bir çığlık kopuverir sonsuzluğa
yalan uykuların en tatlı yerinde uyanırsın
hani çok alışmıştın yalnızlığa
hani alışmak için çok çalışmıştın
işte o rüyanın en gerçek yerinde
yay gibi sıçrarsın
uzanıp yanındaki zifir dolu bardağa
kan’a kan’a içer kendini kan’dırırsın...
şöyle bir ’vah!’ çekip içtiğin acıyla
izlersin kanını emişini kabusların.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz