ayşe teyzenin sarmaşık çiçekli duvarı vardı
biz ilk kez o duvarda karşılaştık seninle
beni o sarmaşıklar bağladı ellerine
ben ilk kez o sokakta baktım gözlerine
yersiz ve zamansızdı belki bu ilk bakış
fakat ben o ilk dakika tutuldum sözlerine

-ayşe teyzenin evi burası mı?
-...ee...şeyy...kim dediniz?
-hani ayşe teyze var ya?
hani senin gözlerine tutulduğum yer...
burası orası mı?

geçmişten geliyorduk seninle
şimdiki zamanın en güzel sesiydi bu...
ve gelecek zamanda hep duymak istediğim...
sana dilek kipiyle kurduğum cümlelerim
kilitlenmişti dilimde
sözümü sustum küstü kelimeler
konuşamadım sana
içimden duyuluyor olmalıydı çığlıklarım...
gözlerimin sözlerini okumuşsundur...

ayşe teyzenin saksılı penceresi vardı
ben ilk kez ordan baktım geçerken sana
yüreğimin perdesini ilk orda araladım
sen geçiyordun kalbimin yolundan
"dur" demek istedim arkandan seslendim
duyarsın diye umut ederken
ben baktım ardından sen giderken
perdemi örtüp gidiyordum ki, birden
dönüverdin o an bana
ben işte orda tutuldum sana
bir beyaz ışıktı bakışların
aydınlanıverdi kalbimin odacıkları
sonra seni davet ettim o yere
"gel" dedim "sızımı dindir"
"yanımda ol hep, sevindir" dedim
geç otur rahat ol, artık senindir
dedim "artık çıkmak yok
geldin bir kere"

ayşe teyzenin bir sürahisi vardı
içine adını doldurduğum
ben ilk kez orda yudumladım senin sevgini
susamıştım...
bir oh çektim, yaşıyordum...
hep olduğun gibi o zaman da yanımdaydın
dindi susuzluğum ve dirildi soldurduğum tüm güller
içimi adınla doldurdum...
ve yazdım bir kez daha sarmaşık çiçekli duvara
koştum kızmasın diye komşular
ben koştum onlar arkamdan bağırdılar...
ama olsun,
ayşe teyzenin duvarı daha güzel artık (: