Gitmeyecek gibi sevdi kadın
Eşikte oturdu...
Nasihatla birlikte ağlaştı
Bir canla bir cananın gözyaşları harmanlanlaştı
O seli izledi karınca yuvasının yamacında
Şımarmak istiyordu kızgın duyguları
Çünkü gitmeyecek gibi sevmişti kadın
Kapıya yaslandı sokağa bir bakış attı gözleri
Karınca kadını seyretti uzun uzun
Kadın gitmeleri seyretti, tozluydu hava
Yorgundu...
Nasihatle dertleşti ,karıncayla söyleşti
Gelgit yapıyordu mimik çizgileri yarınının
Oluru olmazdan çıkarıyor,
Güneşi yıldızlardan topluyordu.
Ama bir türlü ayı dünyaya bölemiyordu
Gitmek istemeyecek kadar çarpıyordu kalbi aklıyla
Güneşe yakın, yıldızlara uzaktı mantığı
Karınca ekmek kırıntısını taşıyordu yuvasına
Kadın karıncayı izledi
Nasılda güçlü taşıyordu o zerreyi
Bir kalbi taşımaya yürek yetmiyordu bazen oysa ki
Kepengleri indirilmiş bir hayattı onunkisi
Yorgundu...
Nasihat bile onun yanında solgundu
Karıncayı bile kıskanır olmuştu gözleri
Kim boyuyordu çiçekleri,bulutları kim ağlatıyordu
Sesler havaya karışıyordu
Yoksa fırtınaları onlarmı koparıyordu
Yola uzun uzun baktı, toz dumanında aradı özlemini
Yüreğini kanatıyordu rüzgar
Yaralarına basıyordu toz ve zaman
Gitmeyecek gibi sevmişti kadın
Motif motif örüyordu sevgisini
Bir bütün olamıyordu umut örgüsü
Karıncayı kıskandı...
Eşikte kalakaldı!
Yol onu çağırdı...
Hiç gitmeyecek gibi sevdi kadın
Ama hiç sevmemiş gibi gidiyordu .
__________________ Mine Sarmış Ç.



Facebook:Mine Sarmıs Caylak
/Ressamyazar
Facebook sayfa:MİNE’ralli yağmurlar
Twitter...@MineSarms on Twitter