Unutulmuyor hiçbir şey
unutulmuyor geçmişte yaşananlar
unutulmayı bekleyen onca şey var ki
Unutulmuşluğun kucağında emziriliyorlar

Adım adım akıllarda alır yerini
Adım adım hissettirir kendini ve
Adım adım hükmeder bize
Adımın almadığı bir yerde
unutulmuş sandığımız her şey
Adımlarla yürüyorlar…

’’Bak karanlık kayboluyor’’
Derdi çocuk,
Gözlerini açarken
tek bir adım atamadan tekrar gözüktü karanlık
o gülüyor, etrafındakiler ağlıyordu…
Biz onunlaydık O, başka bir yerde
gözleri sevgiye bürünmüş
gözyaşlarıyla yıkanıyordu…
Gözlerimizi açıp kapatıncaya kadar O gitmişti
Her şey çabucak bitmişti tek adımda,
Adımın olmadığı bir yerde adımın sessizliği haykırıyordu…