1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
911
Okunma
Ne zaman seni yazmak istesem bu satırlara
Hep gök gürler yağmur yağardı
Rüzgâr hafiften ıslık çalar bozardı sessizliğimi
Şimşekler çakar gök gürlerdi
Her yer aydınlık
Sanki bir melek seslenirdi
Elimde kalemim dört duvar arasında sıkışmış bedenim
Seni yazardı
Akşamları bitmek bilmezdi
Ne bulutlar nede rüzgâr susmak bilmezdi
Elimde kalemim karanlığın içinde gölgeye bakardım
Ve her taraf sustu
Her yer sessizliği giyindi
İçim ürperdi, saçlarım ağzıma dolandı
Yanan alev sönmüştü
Bakakaldı gözlerim
Ve karanlığın içinde duyuldu ayak sesleri
O salına salına yürüyüşleri
Sahipsiz bakışları gözüktü biran
Ve son buldu o an her şey...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz