...dumansız bağrında son sür/günüm
yetim dervişan gibi kendi ateşimde külüm...




zaman ergen çağında
gözümde minyatür dünya
debimetre tanımaz usuma
henüz düş’müş esmer ütopya



annemin beyza kanatları altında
kırmızı alevlerde (k)özlenip
uçmak için çırpınan akkor yüreğim
şimdi hezeyanlarımın arafında



ellerimle ufaladığım canımı
gökyüzümden cemaline uçurduğum
ak güvercinleri çağırmak için
saçıyorum fahhar yollarına



kalbim yanardağ misali
infilak etsem küllerim üstüne savrulacak
dilimin ucunda kızgın lavlar
konuşsam seni,sussam beni yakacak



şarkta batan güneşim!
yaşadığın yerleredir benzeyişin
döksem de eşk-i tahassürüm
naçar bırakır kurak iklimin



başımda acı yel gibi esen firkatimle
masalı kendi taşına yazılı dağ oldum
ölüme koşan ceylanların akibetiyle
say ki;kendi doruklarımda vuruldum



mütemadiyen beni içine çeken
girdabın dibinde duruldum
vuslat beklediğim gizli bahçemde
sonu kendime çıkan bir yol buldum



esmer ütopyam!zaman olgun çağında
senden bergüzar kumdan kaleleri yıkıyorum
gözleri hareli çocukların klavuzluğunda
usuma yeşim taşlarıyla örülü hisar dikiyorum



...ey fırtınalarıyla ateşi söndüren su
yeniden yakacak ateşi bir damla bengisu...





Seyran Tankuş