Az biraz tadım kaçık
Az biraz da efkarlanmak çekiyor canım bu aralar...
Kalbimin bi tuhafına gidiyor seni sevmek.
Aslını merak ediyorsan; benim de bu durum hoşuma gitmiyor pek.
Bu aralar bi işim de yok zaten.
Gerçi bu zamana kadar da hiç işim olmadı.
Ama ben ilk defa bu kadar umursamaya başladım işsizliğimi.
Önceden sadece sensizliğimi umursuyordum.
Şimdi sensizliğimi hayallerime bi angarya olarak görüyorum.
Sen evlenmişsin zati ve de benden geçmiş artık.
Gerçi bana ne zaman geldi de geçti hiç bilmiyorum.
Annem üzülmese, yani üzülmemiş olsa, yani annemin üzülmeyeceğini bilsem;
İşsiz olmam ya da işimin olması pek umurumda değil.
Biliyor musun, ilk defa bu aralar ölümü özlüyorum.
Ölünce de mükemmel bi yere gitmiycem aşikar ama işte ne biliyim.
Sen, seni çok sevmiştim ben...
Seninle hiç gezemedik, sevgili mevgili de olamadık adam gibi ama
Evlenip gitmen bi garibime, tuhafıma gitti.
Üzüldüm mü bilmiyorum fakat şiir yazmak geldi içimden nedense...
Nedense geçmişi özledim evlendiğini duyunca.
Az biraz da yaşlanmaya başladığımı hissettim yirmiüç yaşımda.
Az biraz da tadım kaçtı ve seni sevmişim ben onu hatırladım.
Hayatımda ilk defa sigara ve nargile içtim.
Hiç bi üzüntüme arkadaş olmadıklarını hissettim.
Dedikleri gibi unutturan özellikleri yokmuş, hatta bi boka yaramıyolar.
Bu arada içki için de bu dediklerim geçerli, onu da denedim ilk defa çünkü.
Ne diycem biliyo musun?
Sanırım ben bi zaman sonra alıp başımı gidiicem,
Sikdiriboktan bi iş bulup, sikdiriboktan monoton bi hayat yaşıycam.
Tiyatro da oynamıyorum zaten bi iki senedir.
Bırakmadım ama oynamıyorum işte.
Söylemek istemiyorum ama ben seni çok özledim.
Eskisi gibi boşvermek çekiyor canım herşeyi
Ama nedense boşveremiyorum artık...