Bugün, yaşam yanıkları var gönlümüzde.
Yarını kim bilebilir ki... 
Yaşamaya da , ölmeye de üşengeç gönlüm.

Bugün yine devirdiler çamımı. 
Yine kendilerine gökyüzü actılar
Çam’ımın yükselip duran dallarını sere sere yere.
Yine yolunda gitmedi  yollara düşen umutlar . Saptılar....
Özgürlük anıtlarını balyozladılar. 
Sahi, kaç tane özgürlük anıtı vardı dünya da......
Bir ? Bin ?
Sayısı yok..... 
Herkesin gücü kadar anıt var hayatta....
Herkesin gözünü kararttığı kadar...
Benim gözlerim maviydi.....
Kara kara bakar oldum utanmaları yok sayıp ....
Özgürlük müydü? 
Hayır.... Üzüntü ihlali... O kadar....
Bin özgürlükten pay biçip, 
yorulup geçmişten zinciri kırıp, 
ilan-ı özgürlük ettim dün gece..... 
Lügatta yok bu laf... 
Bunu da ben uydurdum
Geç gelen özgürlüğüm afilli olsun diye.... 

Ama,
Özgürlüğümle içimi kaybettim...
Özgürlük neydi ben bilemedim...
Üstüme üstüme savrulan pis kahkahalar.
Ve bedel !