göksunun serin sularında yakamozlar ölür
gökyüzü ağlar yıldızlar söner bir bir dökülür

sol yanımda
soysuz bir yara sökülür
kanar soluğumun kıyısından nefesim

sensizliğe savrulur bin küfür...

yanlızlığımı hiçliğimi
kara derili kükremiş dalgalar döverde çoğalırım

kumsala serilirim medcezir artığı olur

günle birlikte yavaş yavaş ölürüm
yıldızlar gibi kalabalığın ortasında yalnız

bir başıma

ölürüm...

gör işte suda yandı ey aşk
düşlerim göçmen kuş misali yorgun düştü

ufkun
karalara bulandığı bittiği yerde
yapayalnız yokluğuna karışıp ölürüm...

doğduğum

doyduğum
ve öldüğüm yer yine sen...

son bir kaç damlanın düştüğü
öksüz saatlerin dakikaları sorguladığı yerde

sana ağlayacak
buz kesmiş parmak uçlarımda kalemim
belki aklımdaki son şiirin mısralarında hece hece ölürüm...



Hasan ODABAŞI