10
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
2541
Okunma

Ateş, doğuşunu hatırladığında yanıyordu.
Köz köz topladı eteklerini,biraz daha parladı
’’Uçuşmayın’’ dedi.
sertçe direnip rüzgara, çevresinde raks eden kıvılcımlarına
Bir rüzgara kızardı, bir suya
kıpkızıl kesildi ortalık
Saygı ile döndü yavruları, attılar kendilerini ateşe
Ateş mutlu.
Her mutlu olduğunda ki gibi, şeytanı düşündü
O’ nun gizlendiği yerden kendisini alışını, ilk havayı yakışını
yine kabardı özlemi, titredi ateş canı yandı.
Ateş mutlu.
Ne zaman kapasa gözlerini şeytanı görürdü düşünde
Bir gelse...
O kırmızı endamı ile , sarılsalar
yanardı dünya kökünden. altını üstüne getirirlerdi
ne rüzgar ne su umurunda olmazdı
Ah Şeytan !
Şeytan Ateş ’e düştü