I.
Dizeleri korkmuş şiirlerim
Umarsız kalır,
Utanır Gece’den.
Harfleri kendinden ırak
Bir yavan kağıda barınmış
Çöl kumundan sıcak.

II.
Görünür kılamaz
Hiçbir şey
İçimdeki ateşi,
Gece kadar.

Gece kadar
Bağlayamaz hayata
Hiçbir şey
Sönmüş alevimi...

III.
Yaşamak Gece olur,
Ölüm yine Gece’nin koynunda.
Giderim, giderim
Yine Gece’ye sarılırım yokluğumla...

IV.
Gece uyurken doğar güneş
Ve anaforunda kaybolur sessizlik.
Ay, yıldızlar serper üzerine
Alem, rüyasında yaşar Gece’nin...

V.
Nefesler boğulur Gece’nin ellerinde
Hasret, keder, hicran, gözyaşı.
Ufacık bir bebek olsan da tüm masumiyetinle
Varamazsın Gece’nin gözlerine...

VI.
Ortalık keşmekeş,
Gece’nin varlığında,
Bir ezgi duyulur,
Belki de bir şair yok olur.
Suç Gece’de!
Gerçeğe kurulu hayaller zincirinde,
Sürrealist isyanlar kolkola
Suç Gece’de!

VII.
Çok mu ayıp,
Aşık olmak Gece’ye
Gündüz vakti
Ceplerimde güneşle.
Sen, beni bilme
Karanlıkta gözükmem zaten
Gece, Gece...

VIII.
Umutlar gizlenir kor dudaklarında
Kayıp bir yaprak misali,
Evinden çok uzakta
Yemyeşil daha
Ve ürkek hala
Yok olmaz,
Büyür Gece’nin ırmaklarında...

IX.
Boşa yaşamış hepsi
Beethoven, Chopin, Tchaikovsky
Ve bir garip Orhan Veli.
Düşler kifayetsiz kalır,
Seni görmemişse eğer fani,
Melekler kanadı kırık.
Hayır, birleşse de hepsi
Anlatamazlar seni,
Eşsiz Gece’yi...

................Gece IRMAKLAR’a teşekkürler...............