İçten içe,
Sevgi sarmıştı,
Zerre bedenine...

Ebrulinin kol gezeceği,
Ebegümeç kanatlara
Sahip olamk,
Hayalperest yapmıştı...
Minik tırtılı...

Yediği elmanın üstüne,
Uzatmıştı boncuk ayaklarını...
Aklında dizeler...
Kalbinde ebegümeç hayaller...

Gözler,
Vahşi ayın saydam büyüsündeydi...
Minik tebessümle...
"Ömr-i Tehim bitecek!" diyordu...

Yahut ki...
Bedeni kadar ömrü olacağını
Bilemiyordu...
Hayalden sonra...

Vahşi ay
Kapattırdı gözlerini...

Elmanın,
Mistik kokulu yaprağı...
Şemsiyesiydi...
Ulur rüzgara karşı...

Uyumuştu...
İnsanlığa saatlik,
Tırtıla ebedi gelen
Süre kadar...
Uyumuştu...

........................................

Az gitmeyen,uz’un tıntın kaldığı...
Dere tepelerin bile çöl olduğu
Zamanlarda...
Açtı zerrenin de zerresi gözlerini...

Hala ruhu aynıydı tırtılın...


Bedeni ise...
Ebruli ebegümeci olan,
Kanatlı bir kelebekti...


Tebessümü ışıl ışıldı...
Sesini nakşetti...
Ovalara...Bayırlara...

Yad türküsünü söylemişti...

Nasılda salınıyordu?...
Sanki bir dilberdi...

Nasılda gülüyordu?...
Sanki bir çiçekti...

Nasıldı ya,
Yaldız gözleri?...
Yıldızlar utanırdı...
Tapar gibi,
Secdeye yatarlardı..

Bakmaya doyamazsın...
Dokunmaya kıyamazsın...
Nazlı sevgili gibi,
Zerre yanağına,
İz konduramazsın...

O ki...
Ebruli ebegümeç kanatlı,
Dilber kelebeğiydi...

Erkekler
Kanatlarının ihtişamını
Sunardı...

Beğenmezdi,
Ebruli kanatlı...

Ve yahut...
Kendisi gibi
Bir ebruli kanatlı,
Çıkana dek...

Nasılda atıyordu kalbi?...
Bedeninden büyüktü sanki...

Nasılda buğulanmıştı gözleri?...
Aşk sislerinin derinlerindeydi sanki...

Tebessümler...
Şiir dizesi gibi...
Ruhlarına,
İnce ince kanatlarının
Damarlarına
Dikiliyordu...

Renkleri safir gibi
Parlıyordu...
Aşk onları sihirlemişti ...
Resmen...

Onlar için saatler...
Asır gibi yaşanıyordu...

Kollar kenetli...
Kanatlar,
Tabiatın tüm renkleri...

Ve ikiside,
En küçük sevgililerdi...

..........................................

Ve akşam...

Gece yine,
Gösterişli kaftanında...
Ay,
Vahşi saydamlığında...

Ve son dakikalarıydı,
Ömürlerinin...

İki ebruli kanatlı,
Son bakışmalarındaydı...

Tebessümler,
Son kez kalp dikiyordu...

Ebegümeçler
Sanki yıl gibi
Yaşlanmışlardı...

Pul pul dökülüyorlardı...

Son kez vahşi aya,
Bakmışlardı sessizce...

Ve son sarılışlar vardı...
Sevgice...

Nasıl bir sarılmaydı?...
Sanki bir aşk gibi...

Nasıl bir sevgiydi?...
Sanki bir insan gibi...

Kanatlar,
Ebruliğini soldurmuşlardı...
Bedenler,
Zerredende beterdi...

Ve o elmanın,
Mistik kokulu yaprağı...
Mezar taşı olmuştu...

Topraklar örtüleriydi...

Ulur ışıkları...
Onların cennetiydi...

Ömr-i tehileri bitmişti...
Abıhayatları gelmişti...

Ve iki,
Ebruli sevgili,
Ebedi sevgilerindeydi şimdi...

......................................

Benim aşkımda...
Böyle olacak işte...
Rüya gibi!!!!!


ŞAİR-İ SİNEM-İ GÜZEL(Perizer...)
SİNEM ÖZAŞGIN