Bilseydin yazdığım üç beş satır acıdan başka bir şey degil, 
Dert söyletiyor beni ..... 
Ve geçmişimden başka hazinem yok , 
Bu yüzdendir hayıflanıp durmam.

Görebiliyorsun değil mi ? 
Döktüklerimde ağıtlar misali....
Zaten  hüzünden daha iyi ne anlatılır ki?
Sen de hep yitik sevdalardan 
Vurmuyor musun dem,eline kalemi aldığında...,
Yakışıyor mu sanki esip yağmaların o sevdaların yanına.... 
Alışmış olduğumu sandığın şeylerle yargılarken beni 
Kendi alıştırılmış hayatına bakmayı ihmal ediyorsun sanki.. 
Dön ve bak....

İçinden yara gecen insanlar,
Yara geçmemiş hayatlarında takılır kalırlar...
Tekrar yaralanmaktan korkarlar....
Ve artık geleceğin tüyü bitmedik yaralarını sarmaya başlarlar....

Sararlar sararlar , 
Çözülecek diye korkarlar. 
Kolay vazgeçerler sinelerinden....
Vazgeçmenin çözülmekten  kolay olduğuna inanırlar ..., 
Onlar öyle yaparlar, ben de öyle yaparım....
Gelmişini, geçmişini, şimdisini....
Küfür tadında edep ile sardım ben....
ve MUTLU’yum artık 
Sadece MUTLU!!!