Dokuz ay karnında taşıdın beni
Hamile kalınca sevindin anam
Tahta beşiklerde yatırdın beni
Ağladıkça hemen emzirdin anam

Kavurdun ocakta höllük eledin
Kundaklara sardın belek beledin
Gündüz demedin hiç gece demedin
Ninniler söyledin uyuttun anam

Gülerdi gül yüzün bana bakınca
İçin galaklardı bir kez öpünce
Sokakta oynayıp kire batınca
Söylene söylene çimdirdin anam

Karabiberim der severdin beni
Gelene geçene överdin beni
Hakkını helal et üzdüysem seni
Ne çileler çektin büyüttün anam

Sökükleri hemen geri dikerdin
Yırtılınca derhal yama yapardın
Ağacından incir üzüm kopardın
Sen yemedin bana yedirdin anam

Suratım asılsa yanardı özün
Hasta olsam o an dolardı gözün
Ben bildim bileli gülmedi yüzün
Her zaman üstüme titredin anam

Kelimeler kısır seni yazmaya
Hakkım yoktur anam asla üzmeye
Takatsiz kalemim övgü yazmaya
Şimdi duana çok muhtacım anam
Osmaniye 05.09.2006

Bu şiir, şiirlerimi okuyarak yorumlarıyla şiir yazmama yön veren ve eksiklerimi bana hatırlatarak şiirlerimde ki hataları minimuma indirmeme yardımcı olan ve şiirlerini büyük bir hazla okuduğum sevgili abim Sayın Muzaffer Tekbıyıka armağandır.