Bir tek aşık olunca yazmışım en güzel şiirlerimi,
Bir tek o zaman hissetmişim galiba en deli gibi
Şimdi bir enkazın altından çıkmaya çabalıyorum,
Zor oluyor bazen de dayanamıyorum.
Oysa tek hayalimdi ağlayan bir bebekle uyanmak
Ona ninniler ,türküler okumak.
Doğmayan bebeğime anlattım seni dün gece
Saatlerce konuştum onunla
Susturmaya gücümün yetmediği bir sevda duruyordu koynumda.


Bir varmış bir yokmuş olduk tıpkı masallardaki gibi
Sevdaya adanmıştık oysa deli gibi
Çektiğim bunca acı yetmezmiş gibi
Korkuyorum üstelik sevdadan ilk günkü gibi.


Darısı başına diyor herkes gördüğüm her mutlulukta.
Susuyorum sessizce cevap veriyorum.
Bilmiyor kimse hatta görmüyor da derinlerimi yüreğim dışında.
Bakıyorum semaya ağlayan gözlerle bir daha belki de son damla,
Veda ediyorum içimdeki son umuda.
Gördüm ve duydum da herşeyi,
En ağırıydı bu belki de şimdiye kadar.



Vedalar bana göre değil biliyorum
Ama mecburi ayrılığa mahkumdur bu kalp
Yanmıştır yakılmıştır bi kere
İflah olmaz artık yitik bu gönülden.



Biliyordum sesimin ulaşmayacağını o uzaklara
Yine de haykırdım dünyaya son defa
.... .........