Yıllar önce sanki bir asır gibi bir zamanda
İlk görüşte aşık olmuştum sana
O gün anlamıştım kaderimizin bir olduğunu
Oysa en başından belliydi
Ağlayarak gider mi insan
Gözü tüm gerçekleri görüp’
Kalbi tüm bunların aksine çarpar mı?
Oluyormuş işte
Adına da KADER deniyormuş üstelik.
Ağzını dilini bağlayan o SEVDA ,
Senin en büyük İMTİHAN’ın oluyormuş.
Toz kondurmadığın sevgili
Herkese karşı onun yanında olduğun o aşk
Zamanla bir sünger gibi içine çekiyormuş,
Korktuğun ne varsa bir bir.
Kadınlar hisseder azizim.
Her ne olursa olsun
Adını koyamadığı ama yüreğine oturan
Boğazını düğümleyen
Seni yemeden içmeden kesen
Tüm dünyayı durduran bir his,
Seni yiyip bitirince hissediyormuş.
Sona yaklaştığını,
Her gece o sonla karşılaşmak için duaları
Doğruyu göster Allahım diye yakarışları.
Ve o an…
Dünya durdu.
Tam kalbin orta yerine bir ateş düştü.
Tüm hayatın film şeridi gibi geçti gözünden.
Kulakların kıpkırmızı alev almış
Yüreğin yangın yeri.
Sustun.
Oysa o an içine içine haykırışlarını
Ölmek ve yaşamak arasındaki ince çizgiyi
Arafı yaşadın.
Ve bitti.
Artık hiçbir rüyadan böyle uyanmam
Artık hiçbir şey korkutmaz beni
Ve şaşırtmaz üstelik
Onca kahpelikten sonra.
Bir masal bitti.
Ardında üç küçük cüce
Bir prenses, enkazdan hallice.
Şimdi geriye dönüp bakıyorum da…
Ya da neyse hiç bakma.