Suskun gözlerle uyanıyorum sabaha
Günaydın diyorum kendi dünyama
Yeni güne merhaba
Sıcak ekmek almak için çıkıyorum fırına
Adımlar hız sınırında
Hatırlamıyorum nasılsa

Yine dönüyorum matine alanına
Kapıyı açıyorum usulca
Monoloğa başlıyorum içselliğimle
Şaşkınlıkla..
Bu anahtarın sesi bu kadar mı mikrofonik çıkarmış
Tiz bir şamataymış...

Heyhat..
Derken sürgü açılıyor
Yine sen bekliyorsun beni
Arsızca..

Yine..
Acımasız bir kahkahanın senkronizesi
Sıfatik tamlamalara hiç gerek yoktu ki..
Oysa ki..
Başın önünde mahçubiyetle karşılayacağını sanırdım beni
Fısıldayacağını affet beni...
Kimin haklı olduğu önemli mi..?
Sonuç değişmeyecek ne yazık ki
Geçerli bir neden olmayacağı alani
Başından beri

Neyse ben sustum
Kısa süreliğine seni dinliyorum şimdi
Yalnızlığımın akustik sesi
Bitti mi..?
Ne olur bağışla beni
Hiç sevmedim seni...


HAZAN