Oturma odamızda oturuyorum.
Ne bir ses,
Ne bir nefes var.
Canım sıkılıyor.
Pencereyi açıyorum.
Aşıklar el ele dolaşıyorlar.
Senle olan günlerim gözlerimin önüne geliyor.
Kahrediyorum.
Perdeyi çekiyorum.
Televizyonu açıyorum.
Ya senin sevdiğin pembe dizi,
Ya benim sevmediğim maç.
Ya yine zam,
Ya yine şehit haberleri.
Üzülüyorum.
Bir sigara yakıyorum.
Televizyonu kapatıp radyoyu açıyorum.
Ya ayrılık şarkıları,
Ya aşkımızın şarkıları çalıyor.
Aklıma sen düşüyorsun.
Elim yüzümde maziye dalıyorum.
Gözlerimden bulgur bulgur yaşlar düşüyor.
Kendimi tutamıyorum.
Ağlıyorum.
Radyoyu da kapatıyorum.
Oooof oooof.
Vakit bir türlü akşam olmuyor.
Şiir yazıyorum.
Dizlerime uzanıp.
Beni dinlemiyorsun ya.
Moralim bozuluyor.
Kağıdı yırtıyor,
Kalemi fırlatıp atıyorum.

Misafir odamıza giriyorum.
Ne senin arkadaşların var.
Ne benim arkadaşlarım var.
Dört sağır duvarlarla konuşuyorum.

Mutfağa giriyorum.
Bana kahve yaparken beline sarılmak istiyorum.
Oooof oooof .
Allah kahretsin.
Yoksun.
Pamuk ellerinle kahve yapmıyorsun ya.
Canım istemiyor.
Baş başa yemek yiyemiyoruz ya.
İnat edip yemek de yemiyorum.

Yatak odasına giriyorum.
İki kişilik yatak bomboş.
Hala buruşmamış çarşaf.
Nasıl da dokunuyor bana bilemezsin.
Tek başıma yatıyorum.
Bir sağa dönüyorum, bir sola.
Uyuyamıyorum.
Başucumda duran resminle konuşuyorum deliler gibi.
Kokun var hala yastığımda.
Yastıklara sarılıyorum.
Oooof oooof.
Allah kahretsin.
Gölgelerinle sevişiyorum.
Bir türlü sabah olmuyor.