Yağmur sonrası
Toprak kokardı her yer
Sen varken.
Dalları kanarcasına su içerdi
Bahçemizdeki sarmaşıkların
Kızımız Eylül oynardı
Su birikintisinde
Sen hasta olur diye kızardın
Ben de “ bırak oynasın” derdim
Her seferinde.
Söz konusu kızımız olunca
Hep muhalefettik birbirimize

Sen varken
Yaşanası mutluluklarım vardı
Yarına güvenle bakan umutlarım
Yaşama değer anlarım vardı
En önemlisi
Sen vardın.

Sen varken
Uykusuzluk nedir
Hiç tatmadım
Yatağın soğukluğu ile
Hiç tanışmadım

Sen varken
Kömür saçların vardı
Avuçlarımda
Nefesini solurdum
Her sarılışımda
Gamzeli yanaklarını öper
Yatardım her defasında

Sen varken
Yağmur sonrası
Bir başka doğardı güneş
Farklı anlamlar katardı gecemize ay

Sen varken
Buğulanmış camlara
Yazardım adını

Sen varken
Beni benim kadar anlıyordu
Yaşam
Ne senden öncesini yaşadım
Ne de senden sonrasını

Sen varken
Ne kadar mutluydum
Sen bendin ben de sen
Adeta tek beden

Sen varken
Bende vardım
Şimdi ise ne varlığımın farkındayım
Ne de yokluğumun

Sen varken
Yaşıyordum ben

Sen varken
…



07.11.07’ Mersin 21:30