Ne zaman mutlu bir çift görsem
Sen geliyorsun hemen aklıma
Bana hep sevgimi hatırlatıyorsun
Gün bitip tan yeri ağarıncaya dek
Yüreğim boşlukta gözüm yaşta
Seni beklerdim usanmadan
Ağlardım...
Nefret ederdim çünkü ayrılıklardan
Hem almamış mıydı seni benden
Nasıl getirecekti seni tekrar bana
Beni sana nasıl götürecekti tekrar

Bir an bile olsun yılmadım seni beklerken
Bir an olsun geri dönmedim
Her zaman vardı içimde bir umut
Sanki her zaman gelecek gibiydin
Ama gün geçti ne gelen oldu
Ne de seni tekrar bana getirdi kader
İşte bu dakikadan itibaren söndü umutlarım
Bu sefer de umutlarımı aramaya koyuldum
Bu arayışlarım da yalan oldu
Artık dertli ve kederin tam ortasında bekleyen biriydim
Solgun rengim ile ben gelecektim şimdi yanına
Ama bundan da nefret ediyordum; korkmaktan

Zamanında bilemedin sevgimin kıymetini
Yalan dolan zannediyordun sen de herkes gibi
Keşke öyle olmadığını sana gösterebilseydim ben de
Ne diye gösteremedim ki sanki
Veya gösterdim de sen mi haberdar olamadın
Ya da öyle bir şey mi oldu da benim haberim yok
Bilmiyorum bunların hiçbirini
Bildiğim tek bir şey vardı
O da senin benim sevgimi bilmediğindi
Görmek istemeyişindi
Sen de haklıydın doğal olarak
Nasıl olsa sevmiyordun beni!