‎"Başkasını sevdiğime inanma, kulağına gelen her isim, haykırdığım isminin yankısı..."

Arkandan salladığım elleri kopartarak,
renklerin tüm ışıltısını göz çukurlarına asarak uzaklaştım
avuçların kaygan bir zemin şimdi,
ellerim kayıp gidiyor, çocukluğum gidiyor..
ve bedenin, geri dönüşün olmadığı tek şeritli bir yol,
sana veda etmekse, tamamen batıl inanç...

Yüzün uzaklaşıyor
saçlarından tutunduğum hayat, gözlerinden akan gözyaşım,
bileklerinden aldığım kan, ellerinden duyduğum güç,
ve dudaklarından aldığım nefesler, uzaklaşıyor...

"Kalp kapakçığımı kapatmak üzereyim, ellerini sıkıştır, korkma.
Ezilen senin ellerin değil, benim kalbim..."

ve biraz daha acıysa istediğin,
İyiyim ben, bir şeyim yok, hiç bir şeyim yok, sen de yoksun...

Gece yağmalanıyor şimdi,
sokak lambalarını söndürdüm, insanları susturdum,
yolları kapattım, yağmuru dindirdim, her şey karanlık...

"Artık dünya karanlık bir tuval, sen hayatsın. ve ben, kendi hayatımı çiziyorum..."

ve biraz fazla acıysa,

bir başkası, kün emriyle, göz kapakçıklarına iniyordur şimdi..
soğuk bir iklim ortasına düşmüş çiğ tanesi,
fırtınanın götürdüğü bir buz kütlesi gibi..
ve sen, onu da çok sıcak karşılıyorsundur, kim bilir...

ben hala eriyorum...

yaşamadığımız ne varsa, onunla yaşıyorsundur belki,
yüzün yaklaşıyordur, gözlerin, saçların
ağzının orta yerinden öpüyordur o da,
ve biraz fazla mutlusunuzdur, kim bilir...

eriyorum ben hala...

sokak lambaları açıktır, çocuklarınız vardır konuşuyordur,
yollar akıp gidiyordur mutluluğunuza, yağmur eşlik ediyordur..
dünya bir oyun sahnesi, siz iyi iki oyuncu, yaşadıklarınız mutlu baş yapıttır.
kim bilir belki...

hala eriyorum ben...
sen şimdi geçmişi anar gibi,
rimeline karıştırıp at beni gözlerinden, dudaklarına...

ve çok fazla acıysa istediğin,

"Kalp kırıklıklarımı alarak, bileklerimi kestim şimdi.
damarlarımı çıkartıp dünya etrafını defalarca sımsıkı sarıyorum,
gitme diye."

Sen her şeye rağmen, şakaklarımdan boşalan kan grubunu alarak, gidiyordun.
acı çektim, yağmaladım, eridim, kanadım, sustum, ağladım...

"kısacası; sende kaldım.
ve hayata kaldığım yerden devam ediyorum..."

Onur BUDAK