Neyleyim ben artık, baharı yazı,
İçimde hep hüzün, olduktan sonra,
Kalmadı ağzımın, en ufak tadı,
Yaşamak yük oldu, bendeki cana.

Etrafa bakarım, gülen gülene,
Ben desen ağlarım, gülmek yerine,
Mal değil mülk değil, ölüm şahane,
Yaşamak yük oldu, bendeki cana.

Az kaldı gittiğim, yolun sonuna,
Göründü bir ışık, karşımdan bana,
Şansım yok neyleyim hayattan yana,
Yaşamak yük oldu, bendeki cana.

Ölmeyi hak etmiş, derler ya hani,
Etraftan hiç kimsem, anlamaz beni,
Sövdüler saydılar, dediler deli,
Yaşamak yük oldu, bendeki cana.

Yeterdir çektiğim, ah şu kaderden,
Hayatım zehroldu, kader yüzünden,
Yaş değil gam akar çünkü gözümden,
Yaşamak yük oldu, bendeki cana.

Yeterdir şu benim çektiğim çilem,
Doldurdum ne varsa omzumda heybem,
Giderim bir yolda, durmayı bilmem,
Yaşamak yük oldu, bendeki cana.

Kul Yüksel diyor ki, ölüm haktandır,
Bastığım şu toprak, yastık yorgandır,
Allah’a yalvarmam, hepsi bundandır,
Yaşamak yük oldu, bendeki cana.

A.Yüksel Şanlı er
11 Temmuz 2012
Antalya