salkım söğüt dalı gibi
saçaklardan sarkar buz salkımları
saçak sarkıkları çizer kanatır gül yüreğini
yanağından süzülen kanlar acının dış yüzü
aslında kan ağlayan yüreğin ta kendisi
//duy da sevin//
bunlar senin eserin.


Arsız acılar var naif bedende
hangi acısında yanında oldun?
Yürek aşk yüzünden dertlere kardı,
halini arz etti canda can bildi,
sense şeytani duygularla;
“sinsice güldün“…

Hiç mi sızlamadı yüreğin?
Hiç mi sevmedin?

Oysa ki; “sen öksürünce”
garibin ciğeri sızlardı
İyotlu yosun kokularını
seninle birlikte o da duyardı
sevdâsı ile ilgili
“her şey” malum olurdu

//Senin sayende//
yıllar yılı uyuyan duygularım uyandı
visal beklerken garip yürek
ansızın dumura uğradı…
Hatırlar mısın “o” son konuşmayı,
ben yine sana aşk ile şakıyorken,
Hani , “buz gibi" bir konuşman vardı ya,
“Şok yemişti yüreğim”


Yirmi üç kasım… miladım oldu benim.
Yaradan; “senin“ iç alemini bildiği için,
Seven yüreğimi engellemek adına,
öyle bir tokat vurdu ki;
ölümlerden ölüm beğendim.
Sakat oldum senin sayende,
bir sene kendime gelemedim.
Acılar içinde kıvrandı canım.
Sayende şimdi yarımım yarım.

//Duy da sevin//
bunlar senin eserin,

“O“ ki seni ,
tutkuyla sevmişti
yüreğini sana hibe etmişti,
Meziyeti erdem olanın riya yoktur özünde.
”O” çok münbittir,
bire bin verir sevince

Emine erdem. Hazan gülü.
20 / Aralık / 11
Bursa.



Şiirime duygulu sesi ile ruh veren, değerli dost, kalemi kırık Mehmet beye
Canı gönülden teşekkür ederim.

Seçki kuruluna teşekkür ederim! acizane şiirime uğur böceği ni layık gördükleri için.