35
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
1455
Okunma

Ah! gönül pınarım, ah!
susma;
şunu iyi bil ki suskunluğun, iklimleri çok soğuk olur
kim nasıl bilebilir ki, duygularında ki giz kaçamağı
o sinsi duygularda
sel sefil bir hayatın, izlerinin olduğunu
ki, karanlıklara boğdurur da durur
tamahlarla
unutma ki, küçük bir yalanın içinde
koca bir hayatın; atide ki, tüm istikbali kaybolur
dil sürçüşüne, dolanırken günahlar
sağanağı başlar vücudun, utancından ıslanır
hatalar, gün yüzüne çıktığında da
ayıplanır
sevgi ve saygıyla bağlılığın, ne hükmü kalır ki?
vücut dilini, esir alırsa yapmacıklar
gözlerin, rahat olur mu ki tatlım?
aldanışta düşme
kir bulanınca damağa, tadın ne önemi kalır?
pişmanlık kemirir
çok iyi bilirim ki, nefsin yolun da ham koşuşta
nelere, tamah ettiğini
nefsin gözleri de açılırsa, vefa mı kalır?
o heves ettiğin, maddiyat var ya!
iç huzur da ruhu, hiç doyuramaz bilesin
gelip geçiyorken zaman, boşu boşuna
hissiz bir hayatın, ne güzelliği kalır?
bedenlere can veren, sevgidir can
ki elinin tersiyle yıktığın, ulu bir mabet
tüm ulvi değerleri, içinde barındırırdı
önün de secde ettiğimiz rabbimiz
ter temiz ve iman dolu bir gönlü, neden sağlık verir
toz içinde ki bir varlığın, ömrü ne olur ki?
hicran içinde, ruhlar sızım sızım sızlarken
sersefil avuçlarda
tekrar geri dönüş, olur mu ki sanırsın?
son pişmanlıkta dertlere, deva olmadıktan sonra
huzur ve mutluluklar da
artık geri gelmeyeceğine göre
pulla evlenen, hayvansal canı
insan beyni ve vicdanı, sarıp barındırmıyor ki
çıkara batanın, hiç ruhu mu olur?
İblis bile, güler haline
Ben mi, kalacaktım?
elbette ki ortalarda, sen cıs cıbıl öylece kalacaksın!
(09.07.2012) AZAP...
5.0
100% (36)