SEN VE BEN

Karanlık gecede sen ve ben gidiyoruz,
Yıldızların ışıltısında aydınlanıyor yolumuz,
Uzadıkça uzuyor önümüzde kilometreler,
Hüzün çöküyor göğün yüzüne,
Yaşlanıyor damla damla gözler,
Yollarda nihayet sen ve ben iki yolcuyuz.

Gecenin sessizliğinde duyulan,soğuk nefesimiz,
Ay yorgun,ay geceye küskün,
Işığı bile yanmıyor karşı gecedeki köyün,
Karanlığın gölgesinde uçuyor gibiyiz.

Tek bir umudumuz var,
Hiçbir zaman kaybetmediğimiz,asla kırıp dökmediğimiz,
Her vakit sarılıp da hayata bağlandığımız bir umudumuz,
Olmazsa anlamsızlaşır dünya,
........yaşam kavgasını kaybederiz.

Tozlu yollarında ovanın dalgın bulutlar gibi
.........ağır ağır süzülüyoruz.
Şarkıların sözleri acı biber gibi yakıyor içimizi,
Göz göze gelmeye bile sanki korkuyoruz,
Endişeli bakışlarımızda,söylenemeyen çok şeyler gizli,
Bir cesaret edebilsem,
.........kuruyan dudaklarımdan bir fısıldayabilsem,
Yürek atışlarımı sana bir dinletebilsem,
Sen de anlayacaksın,ne çok sevildiğini.

Çok şey istemedim hayattan,
Üstü hayatta kalsın.
Bir hayal gibi gecenin koynunda gölgelerimiz,
Yolun tenhalığına saklanmış tenlerimiz,
Siyahın içinde parlayan bir tek gözlerimiz,
Bizi hayata bağlayan ise;
Ilık ılık sıcaklığını hissettiğimiz nefesimiz.
Karanlık gecede sen ve ben,
Ve heyecanla çarpan şaşkın kalplerimiz...

2010..OSMAN ÖZTÜRK
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABINDAN...
Ekleyen: Songül Eşkin Yılmaz