Uzuyor zaman
Ki sen acılar içerisinde ulaşılmazlık şehrinde
Ellerim nasılda dövünüyor dokunamayınca ellerine
Bilirmisin en çok ellerini özledim . . .


Ya gözlerin gülünce kalbime bayramlık giydiren gözlerin
Düşman oluyorum geçmek bilmeyen günlerin herbirine
Bir aşk masalına denk geldi elvedalarımın son mısraları
Gidemedim aşkından işte!


Koskocaman şehir nasılda boş varlığını hissetmeyince
Dursan karşımda yalnızca , konuşmasan
Baksan ama hiç konuşmasan
Ama karşımda olsan
Yeter ki olsan . . .

Uzaklık en büyük düşmanlıkmış
Özlem acıya nasılda yataklık edermiş
Sancısını çekmek zor , sayılmayan günlerin
Boğazına düğüm düğüm düğümlenen seni seviyorumları yutmak
Kavuşacağını bilerek sevmek kolay . . .
Zor olan vazgeçmelerinden bile vazgeçerek sevmek . . .