Bir şafak türküsüyle doğdun

Kar yağıyordu derdin ya

Şimdi kar yağıyor ANNE

Yoksa bu gün o gün mü

Oysa bir intihar kurtarmaz ki bu bedeni

Kurtulmaz onsuz bu inatçı ruhum

Ve bu ruhuma o gerek

Mahremiyetten yoksun

Küfrün fiziksi sınırlarını aşmış nefeslerin

Tatlı sözlerine benzemiyor

Sen gibi kokmuyor hiçbir güzellik

Berfinler sensiz kirli beyaz anne

Tüm güzellikler nereye kayboldu

Korkuyorum anne korkuyorum

Yoksa ben hep böylemi kalacağım

Ne olur anne beni sensiz koyma buralarada

Yanıma gel anne çok korkuyorum

Çocuklar görüyorum elleri kirli

İnsanlar görüyorum duvarlar kadar sessiz

Soğuk sokaklardan ağıt sesleri yükseliyor semaya

Zifiri Karanlık eşlik ediyor susuyor şehir

Tabut ahşab yolcu ahbap

Daha ben ölmedim ANNE KİME BU MATEM

Bir doyamamışlık VAR gökyüzünün tadında

Durmayın bir matem daha kurun

Bu diyarı terk etti o madem

Bir matem daha kurun

Dualar okuyun ağıtlar yakın

Madem ki beni terk etmiş

Yansın artık bu bedenim ebedi

Beni ANCAK ölüm paklar

O toprağa gömülürken bile

Henüz yaşadığını zanneden cahil insan uyan ARTIK



İÇİMİZDEN GELEN SESTEN KÜÇÜK BİR KARALAMA

YAZAR KALEMİ KIRIK