Aştı günahımız vardı arş-ı âlâya
"Az" diyene inanmayın çocuklar...
Tahrif edip kavramları, belaya
"Haz" diyene inanmayın çocuklar

Uçuruma ayar iken yönümüz
Nasıl geçsin neşe ile günümüz!
Kırk fırkaya bölünmüşken, önümüz
Yaz" diyene inanmayın çocuklar

Can almaya can atarken çiftemiz
Nasıl kalsın ağız temiz, dil temiz
Tadı bozan tele sızan güftemiz
"Saz" diyene inanmayın çocuklar

Benzetse de zalim zulmü sanata
Yiğit olmaz, er binmeyle kırata
Öfke kusan göze zemin surata
"Yüz" diyene inanmayın çocuklar

Demir atıp yalan, gıybet, riyada
Hasret kaldık baharlara dünyada
Suçu verip mevsimlere; "kış, ya da
Güz" diyene inanmayın çocuklar

Rûy-i zemin er beklerken alana
Zırh kuşandık gönülleri talana
Dört Kitaptan aklımızda kalana
"Cüz" diyene inanmayın çocuklar

Kâtibini terlettikçe solumuz
Musibeti yağdırmakta Ulu’muz
Karanlık bir dehlizdeyken, "yolumuz
Düz" diyene inanmayın çocuklar

Bülbül için konmak dahi zül iken
Nasıl derim zakkum güldür, gül diken!
Nice kalpte Allah aşkı kül iken
"Köz" diyene inanmayın çocuklar

Her günahı bin sebeple aklayıp
Arsızlığı şiar bildik; ne ayıp!
Yalanları tövbelere saklayıp
"Söz!" diyene, inanmayın çocuklar

Kin doldukça gönlümüzün arkına
Savrulmuşuz öfkelerin çarkına...
Kastı zehir yılanların zerkine
"Öz" diyene inanmayın çocuklar

Atlas beze şan verirken Kâdir Hakk
Böyle miydi nazlı gelin, bu bayrak?
Haçlı mesrûr, hilal mahzun; hâle bak!
"Naz" diyene inanmayın çocuklar!

Size kaldı sert zeminde fay kırmak
Size kaldı hakikati haykırmak...
"Farklı fikri olanlara dâr kurmak
Farz" diyene inanmayın çocuklar

Şüphe yok ki Nesl-i Asım sizsiniz
Tek dişli o kelp’e hasım sizsiniz
Her biri bir Molla Kasım sizsiniz
"Biz!" diyene inanmayın çocuklar

"Biz!" diyene inanmayın çocuklar

Mecit AKTÜRK