Birgün kalabalık bir sokaktan
Ağır ağır yürürken
Herkezi bana benzeteceksin biliyorum
Beni düşünmekten
Ve hayal etmekten
Kendini asla alı koyamayacaksın

Bütün gezdiğin caddelerde ki
Parke taşları sokak lambaları
Ve gökyüzünde ki uçuşan martılar
Şahit olacak senin bu umarsız tavırlarına
Belki yaşadığın bütün şehir sana sussada
Ben susmayacağım ömrüm boyunca

Bir kelebek olup
Omuzlarına konacağım
Belkide bazen hiç ummadığın anlarda
Aşk olacağım kalbinde
Sen yaşarken hayatını dolu dizgin
Günler, aylar, yıllar geçecek
Belkide ömrümüz bitecek
Ama ben yinede
Seni sevmeye devam edeceğim

Çevrende yaşadığın
Ne varsa ve kimleri sevdiysen
Onlara dokunduğun her anda
Tenimin kokusunu hissedeceksin
Benimle yaşadığın herşeyden
Kaçmak bile isteyeceksin ama
Yaşanılan hatıralardan
Asla kaçış olmadığını tıpkı benim gibi
Sende yaşayarak öğreneceksin

Dünya denilen bu alemde
Nicelerini görecek nicelerini seveceksin
Bazen kırık bir ayna gibi param parça olup
Ayaklar altına aldığın geçmişini arayacaksın
Ve öyle bir an yaşacaksın ki hayatında

Bensizliğin acısını işte o gün anlayacaksın
Baktığın her yüz bana benzeyecek
Dokunduğun her kadında beni hissedeceksin
Ve beni hayatın boyunca,asla unutamayacaksın
Yaşadığın tüm şehirler sussada sana
Aşkımızı dolu dizgin yaşadığımız
Bu İSTANBUL şehri susmayacak sana...

Ufuk GÜNEY