12
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1600
Okunma

Yorgun geçen sararmış yıllarımdan sonra ,
Ardına bakmaktan korkuyor kısa ömrüm ,
Çaresiz kabulleniyorum yakarışlarımın susturulmasını.
Ve bencilliğin/in kızılca kıyametiyle kavruluyorken ,
Verdiğin azapların gölgesinde kadınlığım ;
Arayışında hala zihnim olası aşk/ını saçma sapan.
Belki sorgusuz yaşıyorum hayatın her anını
Belki de bulmam gerekenlerin kayıplarını yaşıyorum ,
Bir yudum nefes ararken kalbimi ısıtan.
Bir o yana bir bu yana saldırıyorum başıboş korkmuş.
Ne kadar alabilirim diye bende delice özlemi olan ,
Yıllarca , tadımlık verilen aşkların doyumsuz kokusunu.
Sonra kendime acıyorum.. Bu ben değilim !
Verem olmuş hastalar gibi kuytu köşe saklanan.
Ölesim geliyor kendimi koyup utancımın toprağına.
Tek tek alıyorum üzerime yapışan siyah hayalet öyküleri
Atıyorum herbirini , öldürmeden gömmüyorum geçmiş mezarlığıma,
Kilit vuruyorum kapıma kandıran yakarışlarını duymazdan gelerek.
Sarıp sarmalanıyorum sonra kabuklarımla ,
Büyüyorum , öğreniyorum ve daha bi sert oluyorum
Her kabuğumun dökülüşüyle tenimden yeniden doğuyorum hayat/a.