// Aşk bir ahmak ıslatan yağmurudur
Her zaman 1 ahmak ve 1 ıslatan vardır //




Bazen ruhumun labirentinden sıyrılır çıkarım da
‘’Yüreğimin köşesi’’ne takılır ayaklarım


Buraya kadar !

Her kalp kendi ritmince atar
Sonra sorgula dur işte !
Çavlanların kaya delen vurgunuyla bir midir
Suların usul usul süzülüşü ?
Sence
Nehirler çoğalır mı denize her dökülüşte ?


Ne gam !

Banane senin bitmek bilmeyen bitmelerinden be adam !
Nerede yeşermek istiyorsan oraya taşı bulutlarını
Şimdi topla pılını pırtını
Bak alaca kargalar seher vakti bekleyişte
Zifiri koyuluğun mahcup etsin güneşi
Yağmur rahmettir ama
Bazen de hıçkırıktır her bir damlanın eşi


Çekil gönlümden !

Önümü göremiyorum yalnız bırakmayan yokluğundan
Terk etmiyor bir türlü terk edişlerin


Ah yaram !

Kabuk bağlama aman !
Sızım sızım sızlasın ıssızlığımın can sızıntıları
Giderayak benden önce yok olacak
Yüreğimin senden artan son kırıntıları

Kuşlara da kalmayacak !




// ‘’En Son Yürekler Ölür’’, beden savar sırasını
Nehir denize dökülür, yağmur tutarmış yasını //





Temmuz’12